kedinin ölmesi

çok kötü bi şey ya çok kötü. o kadar oynadığın sevdiğin anılarının olduğu bir varlığın yok olması çok acı verici. kaybettiğim kedinin sahibi ben değildim ama gene de şimdi her şey çok çirkin geliyor. off of.

T: Bir insanı kaybetmekten kesinlikle farkı olmayan bir şey. Güzel kızım, prensesim Pamuk'u kaybedişimin senesi gelmişken şimdi de minik oğlum Limon'u kaybettiğimi öğrendim. Evin önünde beslediğim kedilerden birinin hayatta kalan ikinci yavrusuydu. 1,5 yaşındaydı. Annesi diğer yavruyu götürdüler diye ona da sahip çıkmıyordu. Hep çekingendi. Kendine dokundurtması bile uzun zaman aldı. İki gündür ortada yok. Soruyoruz gören yok. Akşamları hepsi gelip balkonun altında bekler. konuşur yemek veririm öyle giderler. Limon gelmiyor iki gündür. Annem karşı komşuya sormuş dışarıya çıkınca "İki gün oldu Limon'a araba çarptı söylemedik üzülmeyin diye. Sabah işe giderken gördüm ben yatıyordu yolda" demiş. Ben de ara ara gezmeye gitmek gibi huyu olduğundan "Eşek sıpası kim bilir nerede geziyor büyüdü uzaklaşmaya başladı" diyordum. Meğer çok uzağa gitmiş oğlum... Bu fotoğrafın artık benim için çok daha anlamlı. İyi ki vardın Limon. Çok üzgünüm.

Henüz bir aylıkken terk edildiği için sahiplendiğim bebeğim 4. ayda belirli sinyaller vererek hasta olduğunu gösterdi bana. Tahliller, vitaminler, ilaçlar, kortizonlar derkeeeennn bi gün kalorifer peteğinin altından hiç çıkmadığını fark ettim her türlü sevdiği şeyi yaptım yine de çıkmadı üşüyordu yavrum. Dünyanın en umutsuz insanına ağlaya ağlaya nolur veterinere gidelim diye yalvardım "bi şey olmaz yeaa" cevabını alınca bi gün boyunca beklemek zorunda kaldık, zar zor peteği altından çıkarıp şırıngayla su mama vitamin vermeye çalıştım. Kızım benim bi anda baygınlık geçirdi dayanamayıp bağıra bağıra ağladım neyse ki vicdana gelindi ve veterinere sonunda gittik veteriner uyumamız lazım asla kurtulmaz ve çok acı çeker dedi. Meğer bebeğimin tüm vücudu iltihaplıymış ve muhtemelen anne de bu yüzden terk etmiş (veteriner öyle dedi yani) o gün orda kalmasını ellerinden geleni yapmalarını istediğimi söylesem de akşam ziyarete gittiğimde kurtulamadığını söylediler.. Dünyam başıma yıkılmıştı bi bebeğe nasıl iyi bakamam diye üzülmüştüm, sanırım günlerce vicdan azabından ağladım. Bi daha da hiç bi kediye öyle sevgi hissetmedim.

43 gündür baş edemediğim olay. hiç yoktan gelip canın olanı, bebeğini, her gece beraber yatıp her gününü beraber geçirdiğin arkadaşını kaybetmek.. bi yanım hasta olduğundan, çok acı çekmeden kurtulduğuna seviniyor bi yanım kabullenemiyor. ağlayamıyorum bile, gerçek dışı. gittiğine üzülmek ona haksızlıkmış gibi geliyor bi yandan da. şimdi yatıyorum ama biliyorum ki yanımda. yorganın altında uyuyo. bunları yazdım ama öylesine.

HAYIR HAYIR HAYIR BEN BU BAŞLIĞI OKUMADIM Kİİ LA LA LA LA LA Hayvan kuduruyor o esnada birden bu gerçek aklıma geliyor ağlamaya başlıyorum... Allah oğluma ve bütün çocuklara sağlıklı çok uzun ömür versin. Edit: Bir yerde "Evcil hayvanınız sizin hayatınızın sadece bir bölümü ama onun hayatının tamamı sizsiniz" gibi bir şey okumuştum. Düşündükçe mahvoluyorum. T : Bir aile bireyini kaybetmekle eş değerdir. Yeri gelmişken kurt bakışlarında hayat bulduğumu paylaşmak isterim <3

(#4325075) güzelim, alacam gorsel

2 tane birbirinden tatlı kızım var. Böyle bir şeyi düşünmek bile istemiyorum.

hiç kedi sahiplenmedim. sokakta gördüğüm kedileri kafayı yemiş gibi seviyorum. instagram’da kedi paylaşımı yapan sayfaları takip ediyorum. kandi isminde bir kedi vardı. annesi ile arasındaki bağa hayranlıkla bakardım. kandi geçenlerde vefat etti. sanki içim yandı. hala arada hesabına girip videolarını izliyorum. bir kedi çocuğum yok, birebir hissetmedim bu acıyı da dolaylı olarak yüreğimde hissedip canımın yandığı çok oldu. :(

evet ölüm hayatın gerçeği, evet bize göre kısa bir hayatları var. ama insan gerçeklerle yüzleşmek istemiyor. oğlumun olmadığı bir ev düşünemiyorum. yaklaşık 4 saattir ondan uzaktayım ama şimdiden özledim. kafasını kemirdiğimin şerefsizi. ona ölmek yasak gorsel gorsel gorsel gorsel

hayvanlar için ölümsüzlük diye bir şey olmalıydı.

şu başlığı silseniz mi, ruhum daralıyor?

her ne kadar üzücü olsa da doğal bir durum bazıları hayvanın bir asır acıyla yaşamasını ister bu grubun yarısını da acı çekerek yaşayan cins hayvanları satın alan topluluk oluşturur. Bir can arz talep meselesi olmamalı hepimiz bir gün öleceğiz onun sizden sonra ölmesini istemek bencilliktir. en sağlıklısı bunu kabul edip hayvanlara insani duyguları addetmeyip güzel bir yol arkadaşı olmak

Aileden biri eksiliyor resmen :/